Samen staan we sterk: vind hulp en hoop.

Vrouwen die een abortus hadden ondergaan, ervoeren een 81% verhoogd risico op psychische problemen, en bijna 10% van het voorkomen van psychische problemen bleek toe te schrijven aan abortus. De sterkste subgroep-schattingen van verhoogd risico deden zich voor wanneer vrouwen die een abortus hadden ondergaan werden vergeleken met vrouwen die een zwangerschap volledig uitdroegen tot de geboorte en wanneer de uitkomsten betrekking hadden op middelengebruik en suïcidaal gedrag. (Coleman, 2011)

De kans op vrouwelijke onvruchtbaarheid nam ook 0,94 keer toe bij een toename van het aantal abortussen (95% BI = 0,30–0,94). De bevindingen van het huidige onderzoek toonden ook aan dat de kans op vrouwelijke onvruchtbaarheid met 0,94 toenam voor elke abortus (P = 0,004), wat overeenkomt met de bevindingen van de studie van Cong et al. In een andere studie werd een voorgeschiedenis van een kunstmatige abortus in verband gebracht met slechtere IVF-resultaten, vooral bij een voorgeschiedenis van meer dan 2 chirurgische abortussen (19). Over het geheel genomen veroorzaakten de factoren van vrouwelijke onvruchtbaarheid in dit onderzoek het hoogste onvruchtbaarheidspercentage. Factoren zoals opleidingsniveau van de vrouw, leeftijd, leeftijd bij het huwelijk, aantal abortussen, alcoholgebruik, onderliggende ziekte en BMI waren significant gecorreleerd met vrouwelijke onvruchtbaarheid. (Moridi et al., 2019)

Men zou aannemen dat deze studies zo lang na de legalisering zijn uitgevoerd dat het stigma van abortus, dat zou kunnen bijdragen aan onderrapportage, afgenomen zou zijn. Henriet en Kaminski voerden sensitiviteitsanalyses uit van niet-differentiële onderrapportage van eerdere abortussen bij vrouwen die een vroeggeboorte meemaakten en ontdekten dat hun risicoschattingen stabiel bleven, zelfs bij onderrapportagepercentages van 50%. (Henriet & Kaminski, 2001)

Een Italiaanse case-controlstudie (n=559) toonde een sterk verband aan tussen kunstmatige abortus en buitenbaarmoederlijke zwangerschap (OR=2,9, BI=1,6–5,3). (Parazzini et al., 1995)

Vrouwen met een eerdere kunstmatige abortus hadden een relatief risico op placenta praevia van 1,7 (Ananth et al., 1997).

Herhaalde kunstmatige abortussen in de fysiologische voorgeschiedenis van een vrouw zijn zeer gevaarlijk en kunnen leiden tot het ontwikkelen van baarmoederkanker. Het kankerverwekkende risico op baarmoederkanker is recht evenredig met het verhoogde aantal herhaalde kunstmatige abortussen. (Stoicescu et al., 2017)

Rue en Speckhard (1992; Speckhard & Rue, 1992) stelden dat de traumatische ervaring van abortus kan leiden tot ernstige psychische problemen, waarvoor zij de term post-abortus-syndroom (PAS) introduceerden. Zij zagen PAS als een specifieke vorm van posttraumatische stressstoornis (PTSS), vergelijkbaar met de symptomen die Vietnam-veteranen ervoeren, waaronder traumatische symptomen zoals flashbacks en ontkenning, en symptomen zoals depressie, verdriet, woede, schaamte, schuldgevoel bij overlevenden en middelenmisbruik. (Major et al., 2009, p.866)